podniebie
podniebie (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) książk. obszar powietrzny, podniebny, przestworza[1]
- (1.2) rzad. bud. wewnętrzna część sklepienia stropu[1]
- (1.3) neol. geogr. klimat
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza mianownik podniebie dopełniacz podniebia celownik podniebiu biernik podniebie narzędnik podniebiem miejscownik podniebiu wołacz podniebie
- przykłady:
- (1.3) (…) ponieważ podniebie (klimat) ich jest przykrzejsze, zatem i charakter więcej ponury[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.3) neosemantyzm rzeczownikowy wprowadzony pod wpływem znaczenia wyrazu czeskiego, odpowiednik dzisiejszego czes. podnebí[3]
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „podniebie” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Paweł J. Szafarzyk (tłum. Hieronim N. Bońkowski), Słowiańskie starożytności, T. 1, Poznań, 1844, s. 484
- ↑ Tadeusz Lewaszkiewicz, Uwagi o języku przekładu i słowianofilstwie językowym H. N. Bońkowskiego w: Paweł J. Szafarzyk, Słowiańskie starożytności, Poznań, 2003, s. 772
