paplać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

paplać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈpaplaʨ̑], AS[paplać]
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) pot. mówić dużo i bez sensu lub o mało istotnych sprawach
odmiana:
(1.1) koniugacja IX lub rzad. koniugacja I[1], paplę / rzad. paplam[2][3]; lub rzad.
przykłady:
(1.1) Przychodziła do mnie i godzinami paplała o bzdurach.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bajdurzyć, gadać, pleść, nawijać, trajkotać; reg. śl. faflać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. papla m/ż, paplanie n, paplanina ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) st.pol. plaplać
uwagi:
por. bełkotać • bredzić
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „paplać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „paplać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „paplać” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.