frontalny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

frontalny (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) czołowy, przedni
(1.2) zwrócony w przód
(1.3) rozstawiony wzdłuż frontu
(1.4) wojsk. idący wprost na pozycje przeciwnika, nieoskrzydlający, nieomijający
(1.5) zool. odnoszący się do czoła zwierzęcia
odmiana:
(1.1-5)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikfrontalnyfrontalnafrontalnefrontalnifrontalne
dopełniaczfrontalnegofrontalnejfrontalnegofrontalnych
celownikfrontalnemufrontalnejfrontalnemufrontalnym
biernikfrontalnegofrontalnyfrontalnąfrontalnefrontalnychfrontalne
narzędnikfrontalnymfrontalnąfrontalnymfrontalnymi
miejscownikfrontalnymfrontalnejfrontalnymfrontalnych
wołaczfrontalnyfrontalnafrontalnefrontalnifrontalne
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. frontalność ż
przysł. frontalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. frontal < łac. frontalis → czołowy < łac. frons → czoło
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=frontalny&oldid=8333826”