dordzewieć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dordzewieć (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[dɔˈrʣ̑ɛvʲjɛ̇ʨ̑], AS[dorʒevʹi ̯ėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.i → j 
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany

(1.1) zardzewieć do końca[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja III
przykłady:
(1.1) A może po latach zbutwieje stylisko i łopata padnie na swą metalową twarz, aby leżąc w dzikiej trawie dordzewieć do końca?[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dordzewienie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Dordzewieć” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 518.
  2. Sławomir Mrożek, Łopata, „Gazeta Wyborcza”, 01/03/1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.