anorektyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

anorektyk (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˌãnɔˈrɛktɨk], AS: [ãnorektyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) med. człowiek cierpiący na anoreksję
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikanorektykanorektycy
dopełniaczanorektykaanorektyków
celownikanorektykowianorektykom
biernikanorektykaanorektyków
narzędnikanorektykiemanorektykami
miejscownikanorektykuanorektykach
wołaczanorektykuanorektycy
przykłady:
(1.1) Anorektycy cierpią zwykle na brak apetytu oraz zaburzenia zmysłu smaku.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) chory
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. anoreksja ż
forma żeńska anorektyczka ż
przym. anorektyczny
przysł. anorektycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=anorektyk&oldid=7861082”