aliteracja

aliteracja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌalʲitɛˈraʦ̑ʲja], AS: [alʹiteracʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. powtórzenie jednej lub kilku głosek na początku lub w akcentowanych pozycjach kolejnych wyrazów tworzących zdanie lub wers; zob. też aliteracja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	aliteracja	aliteracje
dopełniacz	aliteracji	aliteracji / przest. aliteracyj
celownik	aliteracji	aliteracjom
biernik	aliterację	aliteracje
narzędnik	aliteracją	aliteracjami
miejscownik	aliteracji	aliteracjach
wołacz	aliteracjo	aliteracje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. allitération < ang. alliteration < łac. littera

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) alliteration
• baskijski: (1.1) aliterazio
• bułgarski: (1.1) алитерация ż
• esperanto: (1.1) aliteracio
• francuski: (1.1) allitération ż
• hiszpański: (1.1) aliteración ż
• interlingua: (1.1) alliteration
• litewski: (1.1) aliteracija ż
• rosyjski: (1.1) аллитерация ż
• słoweński: (1.1) aliteracija ż
• szwedzki: (1.1) allitteration w
• ukraiński: (1.1) алітерація ż
• włoski: (1.1) allitterazione ż

źródła: