wuj

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wuj (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[vuj], AS[vui ̯] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zob. wujek
(1.2) zob. stary wuj
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Rodzony brat matki jest wujem, żona jego wujenką czyli wujną, syn bratem, córka siostrą rodzono-wujeczną[1].
(1.1) Dziwny człek jest pan Zagłoba, bo on mu wcale wujem ni krewnym nie był, a przecie inny by po synu tak nie desperował[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wujek, reg. wujo, gw. (Śląsk Cieszyński) ujec, gw. (Górny Śląsk) uja, ujek
(1.2) przedwieć, wujeczny dziadek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wujek m, wujko m, wujo m, wujostwo m, wujowie mos, wujaszek m, wujcio m, wujenka ż, wujanka ż, wujna ż, wujka ż, wujeneczka ż, wujeczny m, wujeczna ż
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny, wujczony
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *ujьbrat matki
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wujek
źródła:
  1. Z. Gloger: Encyklopedia staropolska
  2. H. Sienkiewicz: Potop