wujo

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wujo (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) reg. zob. wuj[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wuj, wujek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wujko m, wuj m, wujek m, wujcio m, wujostwo m, wujowie mos, wujaszek m, wujenka ż, wujka ż, wujanka ż, wujna ż, wujeneczka ż, wujeczny m, wujeczna ż
przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wujek
źródła:
  1. Hasło „wujo” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. IX, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969, s. 1382.