wściekły

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wściekły (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈfʲɕʨ̑ɛkwɨ], AS[fʹśćeku̯y], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który jest bardzo zdenerwowany, rozgniewany, wzburzony
(1.2) o zwierzęciu: chory na wściekliznę
(1.3) pot. taki, który jest zaciekły, gwałtowny, intensywny
(1.4) o kolorze: rzucający się w oczy, intensywny
odmiana:
przykłady:
(1.1) Wściekli kibice zaczęli wygrażać sędziemu, który podjął kontrowersyjną decyzję.
(1.2) Zastrzelony przez myśliwego lis był wściekły.
(1.3) Wściekłe ataki gości przyniosły efekt w postaci wyrównującej bramki.
składnia:
kolokacje:
(1.3) wściekłe tempo
(1.4) wściekły róż
synonimy:
(1.4) intensywny, mocny
antonimy:
(1.1) spokojny, łagodny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wściekłość ż, wścieklizna ż
czas. wściekać (się)
przysł. wściekle
związki frazeologiczne:
wściekła wieża
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: