łagodny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

łagodny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[waˈɡɔdnɨ], AS[u̯agodny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) charakteryzujący się łagodnością, spokojem, brakiem gniewu lub niepokoju
(1.2) o smaku: słaby, taki, który nie jest pikantny; jest delikatny
(1.3) o rzece, potoku: płynący powoli, mający gładką powierzchnię
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) W dobie zaborów za naganne uznano także zbyt łagodne traktowanie zdrajców czy warchołów, którzy stawali na czele buntów przeciwko monarsze[1].
(1.2) Zarówno białe, jak i brązowe podblaszki ładnymi, małymi grzybami o łagodnym, orzechowym smaku.
składnia:
kolokacje:
(1.1) łagodny w obejściu
synonimy:
(1.1) subtelny, spokojny
antonimy:
(1.1) agresywny, choleryczny
(1.2) ostry, mocny, pikantny
(1.3) rwący
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. łagodność ż, łagodzenie n, złagodzenie n
czas. złagodzić, łagodnieć ndk., łagodzić ndk.
przym. łagodniutki
przysł. łagodnie, łagodniutko
związki frazeologiczne:
łagodny jak baranek
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Silva rerum historicarum, Janusz Tazbir, 2002 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.