tytan

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Tytan

tytan (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˈtɨtãn], AS[tytãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mit. gr. każdy z olbrzymów, synów Uranosa i Gai, braci tytanid; t. ich potomkowie; zob. też tytani w Wikipedii
(1.2) przen. człowiek wielkiej siły i potężnej postury
(1.3) książk. człowiek wielkiego ducha, wybitny, przerastający pod każdym względem swoje otoczenie

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Ti i liczbie atomowej 22; zob. też tytan (pierwiastek) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-3)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Tytani byli synami Uranosa.
(1.3) On jest prawdziwym tytanem: pracuje cały boży dzień.
(2.1) Implanty z tytanu nie przeciwwskazaniem do badania rezonansem magnetycznym.
składnia:
kolokacje:
(1.1) tytanomachia
(1.3) tytan pracy / myśli
(2.1) stop / dwutlenek tytanu
synonimy:
(1.2) olbrzym, gigant, goliat, kolos, nieułomek, wielkolud, mocarz; pot. chłop jak dąb, drągal, dryblas; przest. waligóra, wyrwidąb
(1.3) gigant, mocarz, koryfeusz, mistrz, arcymistrz, czempion, znakomitość, indywidualność
(2.1) symbol. Ti
antonimy:
hiperonimy:
(2.1) metal przejściowy, metal niemagnetyczny
hiponimy:
(1.1) Hyperion, Japet, Kojos, Krios, Kronos, Okeanos; Astrajos, Pallas, Perses, Atlas, Epimeteusz, Menojtios, Prometeusz, Helios
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Tytan m, tytaniczność ż, tytanizm m, tytanowiec m, tytanowanie n
forma żeńska tytanida ż, tytanka ż
przym. tytaniczny, tytanowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) gr. Τιτάν (titán)
(1.2-3) z (1.1)
(2.1) łac. titanium, z (1.1)
uwagi:
(2.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
tłumaczenia:
źródła: