szczenię

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szczenię (język polski)[edytuj]

szczenię (1.1)
wymowa:
IPA[ˈʃʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS[ščńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.denazal.-ni… ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zool. młode psa lub innych zwierząt z rodziny psowatych
(1.2) pot. młody, niedoświadczony człowiek
odmiana:
(1.1-2) [1]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) szczenię psa • szczenię wilka
synonimy:
(1.1) szczeniak, szczeniątko
(1.2) szczeniak
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) piesek, wilczę
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szczeniactwo n, szczeniak m
zdrobn. szczeniaczek m, szczeniątko n
czas. oszczenić się, szczenić się
przym. szczeniacki, szczenięcy
przysł. szczeniacko, szczenięco
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: szczeniak
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.