szczenięcy

szczenięcy (język polski)

wymowa:

IPA: [ʃt͡ʃɛ̃ˈɲɛ̃nt͡sɨ], AS: [ščẽńẽncy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę  ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) właściwy szczenięciu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	szczenięcy		szczenięca	szczenięce	szczenięcy	szczenięce
dopełniacz	szczenięcego		szczenięcej	szczenięcego	szczenięcych
celownik	szczenięcemu		szczenięcej	szczenięcemu	szczenięcym
biernik	szczenięcego	szczenięcy	szczenięcą	szczenięce	szczenięcych	szczenięce
narzędnik	szczenięcym		szczenięcą	szczenięcym	szczenięcymi
miejscownik	szczenięcym		szczenięcej	szczenięcym	szczenięcych
wołacz	szczenięcy		szczenięca	szczenięce	szczenięcy	szczenięce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) szczenięca radość • wiek szczenięcy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szczenię n, szczeniątko n, szczeniak m, szczeniaczek m, szczeniackość ż

czas. oszczenić się, szczenić się

przym. szczeniacki, szczenny

przysł. szczenięco, szczeniacko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) шчанячы
• rosyjski: (1.1) щенячий
• ukraiński: (1.1) щенячий

źródła: