stukać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

stukać (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. stuknąć)

(1.1) powodować charakterystyczny dźwięk, uderzając w twardą powierzchnię
(1.2) wydawać odgłos będąc uderzanym lub obijając się o coś
(1.3) pot. uderzać kogoś lub coś
(1.4) pot. pisać na klawiaturze
(1.5) pot. niezbyt mocno uderzać autem
(1.6) wulg. odbywać stosunek seksualny

czasownik zwrotny niedokonany stukać się (dk. stuknąć się)

(2.1) uderzać częścią ciała w coś twardego
(2.2) uderzać o siebie nawzajem
odmiana:
(1.1-6) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kołatać, pukać
(1.3) bić, grzmocić, uderzać, walić
(1.6) grzmocić, pieprzyć, pukać, posuwać, jebać, ruchać, walić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. nastukać dk.
rzecz. stuk m, stukanie n
wykrz. stuk
przym. nastukany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: