starowinka

starowinka (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzad. stary poczciwy człowiek

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) pot. poczciwa starsza kobieta

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	starowinka	starowinkowie
dopełniacz	starowinki	starowinek / starowinków
celownik	starowince	starowinkom
biernik	starowinkę	starowinek / starowinków
narzędnik	starowinką	starowinkami
miejscownik	starowince	starowinkach
wołacz	starowinko	starowinkowie
depr. M. i W. lm: (te) starowinki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	starowinka	starowinki
dopełniacz	starowinki	starowinek
celownik	starowince	starowinkom
biernik	starowinkę	starowinki
narzędnik	starowinką	starowinkami
miejscownik	starowince	starowinkach
wołacz	starowinko	starowinki

przykłady:

(1.1) Ojciec Jewmenjusz, ten cudny starowinka, przysiadł się do mnie i, wpatrzony we mnie, ze łzami w oczach długo coś szczebiotał, jak dziecko.

(2.1) — Nie, babcia pozostała w Pyszkowie, bo starowinka niedomagać zaczęła coraz częściej...

składnia:

kolokacje:

(1.1) biedny / kulejący / poczciwy / przygarbiony / szanowny / zabawny starowinka

(2.1) biedna / kulejąca / miła / poczciwa / przygarbiona / zabawna starowinka

synonimy:

(1.1) starowina, starzec

(2.1) babcia, babina, starowina, staruszka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. starowin mrz, starowina mos/ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. starowina + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: