rozbójnictwo

rozbójnictwo (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. napadanie na ludzi i okradanie ich

(1.2) książk. bezprawne działanie osoby lub instytucji, prowadzące do utraty lub zniszczenia cudzej własności

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rozbójnictwo	rozbójnictwa
dopełniacz	rozbójnictwa	rozbójnictw
celownik	rozbójnictwu	rozbójnictwom
biernik	rozbójnictwo	rozbójnictwa
narzędnik	rozbójnictwem	rozbójnictwami
miejscownik	rozbójnictwie	rozbójnictwach
wołacz	rozbójnictwo	rozbójnictwa

przykłady:

(1.1) Po osiągnięciu pełnoletności nawiał z klasztoru, dobrał sobie bandę takich, jak on sam, zabijaków i zajął się rozbójnictwem na drogach publicznych.

(1.2) Jedyne co nas martwi to coraz częstsze przypadki działkowego rozbójnictwa.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zwalczać rozbójnictwo • zajmować się rozbójnictwem

synonimy:

(1.1) bandytyzm; pot. bandyterka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rozbój m, rozbójnik m, rozbójniczka ż

przym. rozbójnicki, rozbójniczy

związki frazeologiczne:

rozbójnictwo morskie

etymologia:

pol. rozbójnik + -ctwo

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: