kościelny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kościelny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[kɔɕˈʨ̑ɛlnɨ], AS[kośćelny], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z określonym kościołem (instytucją)
(1.2) związany z regułami określonego kościoła (instytucji)
(1.3) archit. szt. związany z budynkiem kościoła

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) kośc. mężczyzna pomagający w kościele
odmiana:
(1.1-3)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Kiedyś chodziłam do kościoła, mam chrzest, komunię i bierzmowanie, ale na pewno nie wezmę ślubu kościelnego (…)[1]
(1.2) Na kościelnych zamówieniach na okolicznościowe świece zarabia hurtownia zniczy.
(1.3) Ze wszystkiego sprzętu kościelnego, tylko jeden dzwon we zborze znaleziony jest i odebrany z takowym napisem: „O florens rosa, Mater Dei speciosa!” a wszystkie kościelne rzeczy, jako się wyżej pomieniło, w zatajeniu zborowem pozostały[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) święto kościelne • prawo kościelne • ślub kościelny • cenzura kościelna
(1.2) dzwon / ołtarz kościelny • wieża / ława kościelna
synonimy:
(1.?) przest. cyrkwny
(2.1) zakrystian
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) religijny
hiponimy:
(1.1) klerykalny
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kościół mrz, Kościół mrz, kościółek mrz, kościelisko n
forma żeńska kościelna ż
przym. kościołowy
przysł. kościelnie
związki frazeologiczne:
będzie z niego ksiądz jak z diabła kościelnybiedny jak mysz kościelna / ubogi jak mysz kościelna
etymologia:
pol. kościół + -ny
uwagi:
tłumaczenia:
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zakrystian
źródła:
  1. z Internetu
  2. Ludwik Adam Jucewicz Przysłowia ludu litewskiego, Wilno 1840, s. 104