parów
Wygląd
parów (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) geogr. wąska, płaskodenna dolina o niezbyt stromych, najczęściej porośniętych zboczach[1]; zob. też parów w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik parów parowy dopełniacz parowu parowów celownik parowowi parowom biernik parów parowy narzędnik parowem parowami miejscownik parowie parowach wołacz parowie parowy
- przykłady:
- (1.1) Nad głowami małych podróżników przelatywały ciągle z jednego brzegu parowu na drugi tukany o purpurowych głowach, niebieskich piersiach i żółtych skrzydłach (…)[2]
- (1.1) Jednak łagodne i wdzięczne zakręty łąki zwężały się coraz, aż ustąpiły miejsca wąskiej rozpadlinie, a ścieżki w głąb parowu prowadzące zaczęły piąć się po stokach gór; to nagie, skaliste, ostrymi rozpęknięciami poprzerywane i kolczystą wikliną zjeżone, to zielone i tajemniczo pod sklepieniami liściastej zarośli przepadające[3].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) stoczyć się do parowu
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) dolina
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: jar • kanion • przełom rzeki • wąwóz
- tłumaczenia:
- esperanto: (1.1) ravino
- francuski: (1.1) ravin m[4]
- niemiecki: (1.1) Schlucht ż[4], Erosionsrinne ż
- ukraiński: (1.1) балка ż
- wilamowski: (1.1) grunt m
- źródła:
- ↑ Słownik współczesnego języka polskiego, red. Bogusław Dunaj, t. 2, Przegląd Reader's Digest, Warszawa 1998, ISBN 83-909366-3-1, s. 18.
- ↑
Rozdział XXV w: Henryk Sienkiewicz, W pustyni i w puszczy, Gebethner i Wolff, Warszawa 1912, s. 263. - ↑
Rozdział VI w: Eliza Orzeszkowa, Nad Niemnem, t. pierwszy, Gebethner i Wolff, Warszawa 1938, s. 168. - 1 2 Przegląd Geograficzny, Poprawność terminów „parów”, „debrza” i podobnych, 1974, dostęp 30.12.2021