wdzięczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wdzięczny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈvʲʥ̑ɛ̃n͇ʧ̑nɨ], AS[vʹʒ́ṇčny], zjawiska fonetyczne: zmięk.udziąs.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pełen wdzięczności
(1.2) pełen wdzięku, gracji
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jestem ci wdzięczny za pomoc.
składnia:
(1.1) wdzięczny + C. (komuś) + za + B. (coś)
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) niewdzięczny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wdzięczność ż, wdzięk mrz
przysł. wdzięcznie
czas. wdzięczyć
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wdzięk + -ny[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wdzięczny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.