płonąć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

płonąć (język polski)[edytuj]

budynek płonie (1.1)
wymowa:
IPA[ˈpwɔ̃nɔ̃ɲʨ̑], AS[pu̯õnõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. spłonąć)

(1.1) być trawionym przez ogień
(1.2) silnie świecić, błyszczeć, jaśnieć
(1.3) przen. mieć bardzo jaskrawą barwę, zazwyczaj czerwoną lub żółtą
(1.4) przen. rumienić się
(1.5) przen. odczuwać silne emocje, jak pożądanie, wstyd, chęć zemsty
odmiana:
(1.1-5) koniugacja Vb
przykłady:
(1.5) (…) podniosła w górę lampę, którą trzymała w lewej ręce. W jej świetle zobaczyła twarz syna, skurczoną i dziwnie zmiętą, z płonącymi oczyma (…)[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. płonięcie n, płomień m, płomyk m, płomyczek m
czas. spłonąć, zapłonąć, wypalać
przym. płomienny
przysł. płomiennie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Parandowski, Niebo w płomieniach, 1936, Narodowy Korpus Języka Polskiego.