obrzeże

obrzeże (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔbˈʒɛʒɛ], AS: [obžeže]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wąski pas przy linii odgraniczającej dwie przestrzenie

(1.2) okolice kończącego się zjawiska czy czynności

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obrzeże	obrzeża
dopełniacz	obrzeża	obrzeży
celownik	obrzeżu	obrzeżom
biernik	obrzeże	obrzeża
narzędnik	obrzeżem	obrzeżami
miejscownik	obrzeżu	obrzeżach
wołacz	obrzeże	obrzeża

przykłady:

(1.1) Na obrzeżu miski znajdowała się skrzepnięta krew.

(1.2) Temat rozpoczynającej się epoki racjonalizmu pozostawał na obrzeżach jego twórczości poetyckiej

składnia:

kolokacje:

obrzeże ABS • obrzeże ringu

synonimy:

(1.1) brzeg, granica, kraniec, krawędź, kres, obwód, pogranicze, przygranicze, rąbek, skraj

antonimy:

(1.1) centrum, oś, punkt centralny, serce, środek, śródmieście

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. brzeg m

przym. przybrzeżny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. o- / brzeg

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) border, edge, fringe, periphery, margin, rim, welt; (1.2) border, edge, fringe, periphery, margin, rim, welt
• niemiecki: (1.1) Rand m (1.2) Rand m
• rosyjski: (1.1) граница ż; (1.2) окраина ż

źródła: