kronikarka
kronikarka (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) liter. kobieta, która napisała lub pisze kronikę
- (1.2) kobieta śledząca i opisująca przebieg faktów, np. w czasopiśmie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kronikarka kronikarki dopełniacz kronikarki kronikarek celownik kronikarce kronikarkom biernik kronikarkę kronikarki narzędnik kronikarką kronikarkami miejscownik kronikarce kronikarkach wołacz kronikarko kronikarki
- przykłady:
- (1.1) Było mi po prostu przykro, jak usłyszałam te słowa – przyznaje w rozmowie z nami kronikarka[1].
- (1.1) Mimo że jak za chwilę się dowiem, z wykształcenia jest przyrodoznawcą, to z duszy, zamiłowania, kronikarką i historykiem w jednej osobie[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) dziejopisarka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kronika ż, kronikarstwo n
- przym. kronikarski
- przysł. kronikarsko
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: kronikarz
- hiszpański: (1.1) cronista ż; (1.2) cronista ż, analista ż
- nowogrecki: (1.1) χρονικογράφος ż; (1.2) χρονικογράφος ż
- słowacki: (1.1) kronikárka ż
- źródła:
- ↑ Z internetu, www.mmwarszawa.pl.
- ↑ Z internetu, kurierwilenski.lt.