kosmolog

kosmolog (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) specjalista w dziedzinie kosmologii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosmita mos, kosmologia ż

przym. kosmologiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cosmologist
• baskijski: (1.1) kosmologo
• bułgarski: (1.1) космолог m
• czeski: (1.1) kosmolog m
• estoński: (1.1) kosmoloog
• francuski: (1.1) cosmologue m ż
• interlingua: (1.1) cosmologo
• słowacki: (1.1) kozmológ m
• szwedzki: (1.1) kosmolog w
• ukraiński: (1.1) космолог m
• włoski: (1.1) cosmologo m

źródła:

kosmolog (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) kosmolog

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kosmolog	kosmologové
dopełniacz	kosmologa	kosmologů
celownik	kosmologovi / kosmologu	kosmologům
biernik	kosmologa	kosmology
wołacz	kosmologu	kosmologové
miejscownik	kosmologovi / kosmologu	kosmolozích
narzędnik	kosmologem	kosmology

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosmologie ż, kosmos m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kosmolog (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) kosmolog

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kosmologi w

przym. kosmologisk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: