komandor

komandor (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃ˈmãndɔr], AS: [kõmãndor], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. mar. stopień oficerski w marynarce wojennej odpowiadający pułkownikowi; zob. też komandor w Wikipedii

(1.2) kawaler krzyża komandorskiego

(1.3) hist. zakonnik zarządzający posiadłościami w zakonie rycerskim

(1.4) sport. główny sędzia kierujący wyścigami samochodowymi lub motocyklowymi

(1.5) żegl. prezes klubu żeglarskiego

(1.6) daw. dowódca

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	komandor	komandorzy / komandorowie
dopełniacz	komandora	komandorów
celownik	komandorowi	komandorom
biernik	komandora	komandorów
narzędnik	komandorem	komandorami
miejscownik	komandorze	komandorach
wołacz	komandorze	komandorzy / komandorowie
depr. M. i W. lm: (te) komandory

przykłady:

(1.1) Stopień oficerski komandora w polskiej Marynarce Wojennej ma swoje odpowiedniki w marynarkach wojennych innych państw.

składnia:

kolokacje:

(1.1) komandor podporucznik • komandor porucznik

synonimy:

(1.1) skr. kmdr

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) stopień

(1.2) kawaler

(1.3) zakonnik

(1.4) sędzia

(1.5) prezes

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. komandoria ż

przym. komandorski

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. commandeur < łac. commendo → polecam, zlecam

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) captain
• esperanto: (1.1) kapitano (de 1-a rango), veselkapitano; (1.2) komandoro; (1.3) komandoro; (1.6) komandanto
• francuski: (1.1) capitaine de vaisseau m
• hiszpański: (1.1) capitán de navío m
• nowogrecki: (1.1) πλοίαρχος m
• włoski: (1.1) capitano di vascello m

źródła: