posiadłość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

posiadłość (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[pɔˈɕadwɔɕʨ̑], AS[pośadu̯ość], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) teren i zabudowania należące do kogoś
(1.2) daw. posiadanie czegoś[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Posiadłość mojego pradziadka obejmowała dworek i 100 hektarów lasu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) posiadłość tabularna • posiadłość ziemska
synonimy:
(1.1) nieruchomość, posesja, majątek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. posiadanie n, posiadaczka ż, posiadłości
czas. posiadać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „posiadłość” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.