Przejdź do zawartości

klauzula

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

klauzula (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [klawˈzula], AS: [klau̯zula], zjawiska fonetyczne: u  ł 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. zastrzeżenie lub warunek w dokumencie prawnym[1]; zob. też klauzula (prawo) w Wikipedii
(1.2) liter. końcowy odcinek wersu o stałej budowie określanej przez reguły danego systemu wersyfikacyjnego[1]; zob. też klauzula (poezja) w Wikipedii
(1.3) w retoryce antycznej: zakończenie zdania lub jego części określonym układem sylab długich i krótkich[1]
(1.4) muz. zwrot melodyczny głosu w kadencji[1]; zob. też klauzula (muzyka) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Do czarterpartii mogą być dołączane kartki zawierające klauzule ustalone już po zawarciu umowy czarteru, niekiedy one dopisywane nawet odręcznie[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klauzulowiec m
przym. klauzulowy
związki frazeologiczne:
klauzula sumienia
etymologia:
łac. clausulaformuła zamykająca < łac. clauderezamykać, kończyć
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „klauzula” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Handel zagraniczny. Poradnik dla praktyków, red. Beata Stępień, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2007, ISBN 9788320816525, s. 242.
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) klauzula
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: