kawalkator

kawalkator (język polski)

kawalkator (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. ujeżdżacz koni wierzchowych, często również trener i nauczyciel jazdy konnej; zob. też kawalkator w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kawalkator	kawalkatorzy
dopełniacz	kawalkatora	kawalkatorów
celownik	kawalkatorowi	kawalkatorom
biernik	kawalkatora	kawalkatorów
narzędnik	kawalkatorem	kawalkatorami
miejscownik	kawalkatorze	kawalkatorach
wołacz	kawalkatorze	kawalkatorzy

przykłady:

(1.1) Zend, kawalkator, który zwierza i wszelkie ptactwo udawać umiał (…); będąc bez fortuny, konie Kmicicowi ujeżdżał, za co lafę pobierał.

(1.1) Pozyskał sobie paru zręcznych kawalkatorów, którzy odtąd w dobrej pieczy jego stadninę mieli.

składnia:

kolokacje:

(1.1) doskonały / niezrównany kawalkator • utrzymywać / wynająć / zatrudnić kawalkatora

synonimy:

(1.1) berajter / berejter, dojeżdżacz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. cavalcatore < wł. cavalcare → jechać konno; franc. cavalcadour < franc. cavaler → jeździć konno

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) horse breaker, riding master
• niemiecki: (1.1) Bereiter m
• portugalski: (1.1) braz. port. amançador
• rosyjski: (1.1) берейтор

źródła:

• Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego, t. 3, Warszawa 1964
• M. Arcta Słownik wyrazów obcych, Warszawa 1947