jeleń

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: jelenjeleňjeléń

jeleń (język polski)[edytuj]

jelenie (1.1)
jeleń (1.2)
wymowa:
IPA[ˈjɛlɛ̃ɲ], AS[i ̯elẽń], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. duży ssak lądowy o rozłożystym porożu u samców; zob. też jeleń w Wikipedii
(1.2) zool. samiec jelenia (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) przen. pot. o człowieku, który dał się łatwo oszukać lub wykorzystać[1]
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Była to pora bekowiska, więc puszcza brzmiała naokół groźnymi rykami jeleni[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) byk
(2.1) naiwniak, frajer, lolek, durniacha, safanduła, ofiara
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) daniel, wapiti
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jeloneczek mzw, jeleniątko n, jelonek mzw, jelenię n, jelenina ż
przym. jeleni
związki frazeologiczne:
robić z kogoś jeleniawyjść na jeleniaznaleźć jelenia
etymologia:
prasł. *(j)elenь
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
(1.2) samica jelenia to łania
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 123.
  2. H. Sienkiewicz: Potop

jeleń (język dolnołużycki)[edytuj]

jeleń (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zool. jeleń
odmiana:
przykłady:
(1.1) W Žylojskich gólkach su jagarje nalicyli šesć jelenjow, 96 sarnjow a pěś źiwjakow.[1]W žylowskich laskach myśliwi naliczyli sześć jeleni, 96 saren i pięć dzików.
składnia:
kolokacje:
(1.1) damowy jeleń
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: