Przejdź do zawartości

hańbić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

hańbić (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˈxãɲbʲit͡ɕ], ASãńbʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) okrywać hańbą, przynosić hańbę
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) [...] każda zaś kobieta, która się modli lub prorokuje z głową odkrytą, hańbi swą głowę, bo to jest jedno i to samo, jak gdyby miała głowę ogoloną. Jeśli bowiem kobieta nie wkłada nakrycia, to niech się też da zupełnie ostrzyc; ale skoro hańbiące jest dla kobiety być zupełnie ostrzyżoną lub ogoloną, to niech ma nakrycie.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) znieważać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. hańba ż, hańbienie n, pohańbienie n, zhańbienie n
czas. pohańbić dk., zhańbić dk.
przym. haniebny
przysł. haniebnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Nowy Testament, 1. List do Koryntian, 11:5-6.