grono
Wygląd
grono (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) grupa ludzi połączonych jakimś wyróżnikiem, np. wspólnymi zainteresowaniami, przyjaźnią itp.
- (1.2) bot. typ kwiatostanu i owocostanu złożony z osi głównej i odchodzących od niej osi bocznych
- (1.3) pot. kilka, kilkanaście niedużych owoców na wspólnej szypułce
- (1.4) daw. wojsk. kuliste lub zaoblone dolne zakończenie lufy działa, jego uchwyt denny; zob. też grono (broń) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik grono grona dopełniacz grona gron celownik gronu gronom biernik grono grona narzędnik gronem gronami miejscownik gronie gronach wołacz grono grona
- przykłady:
- (1.1) Od lat jeździmy na majowe wycieczki w tym samym gronie towarzyskim.
- (1.2) Konwalia majowa wytwarza kwiatostan w kształcie grona.
- (1.3) Wracając z dziadkowego sadu zrywaliśmy grona czerwonych i białych porzeczek.
- kolokacje:
- (1.1) grono pedagogiczne / profesorskie / towarzyskie / … • grono słuchaczy / telewidzów / przyjaciół / laureatów / … • należeć do grona • przyjąć do grona • wykluczyć z grona • znaleźć się w gronie
- (1.3) winogrono
- synonimy:
- (1.3) kiść
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) grupa
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- powiększyć grono aniołków
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) circle, company, grono pedagogiczne: staff; (1.3) bunch
- esperanto: (1.1) traŭbo
- hiszpański: (1.1) círculo m (de personas), medio m; (1.2) racimo m; (1.3) racimo m
- niemiecki: (1.1) Gruppe ż; (1.3) Traube ż
- rosyjski: (1.1) круг (лиц) m; (1.2) гроздь ż
- starogrecki: (1.3) βότρυς m
- ukraiński: (1.3) ґроно