składnia

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

składnia (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈskwadʲɲa], AS[sku̯adʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.-ni… ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. funkcja wyrazu w zdaniu
(1.2) jęz. zestaw reguł rządzących budową zdań w danym języku
(1.3) jęz. dział lingwistyki badający reguły konstrukcji zdań; zob. też syntaktyka (językoznawstwo) w Wikipedii
(1.4) inform. zestaw reguł określających budowę poprawnych wyrażeń w języku programowania
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.2) Prowadziła wykłady ze składni języka staroirlandzkiego.
(1.4) Zawsze miałem kłopoty ze składnią języka C.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-4) syntaktyka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. składać
przym. składniowy, składowy
przysł. składniowo
związki frazeologiczne:
składnia funkcjonalnaskładnia historycznaskładnia opisowa
etymologia:
(1.1-2) pol. składać + -nia[1]
(1.2) < (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 272.