finne

finne (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) Fin

(1.2) zool. płetwa

czasownik

(2.1) znajdować

(2.2) uważać (że)

odmiana:

(1) en finne, finnen, finner, finnene

(2.1) å finne, finner, fant, funnet

przykłady:

(1.1) Hvor ofte tar finnene badstue? → Jak często Finowie korzystają z sauny?

(1.2) Disse akvariefiskene har oransje finner. → Te rybki akwariowe mają pomarańczowe płetwy.

(2.1) Jeg finner ikke nøklene mine! → Nie mogę znaleźć kluczy!

(2.2) Jeg finner boka kjedelig. → Uważam, że ta książka jest nudna. / Dla mnie ta książka jest nudna.

składnia:

kolokacje:

(1.2) bukfinne • halefinne • ryggfinne

synonimy:

(1.1) finlender

(2.2) synes, mene

antonimy:

(2.1) miste

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) zob. Finland

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

finne (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) Fin

(1.2) pryszcz

odmiana:

(1) en finne, finnen, finnar, finnarna

przykłady:

(1.2) Jag har fått en finne på näsan! → Pryszcz mi wyskoczył na nosie!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) finländare

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) zob. Finland

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: mieszkańcy krajów Europy w języku szwedzkim

źródła: