dozorca

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dozorca (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[dɔˈzɔrʦ̑a], AS[dozorca]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba opiekująca się budynkiem mieszkalnym, utrzymująca czystość w nim i wokół niego
(1.2) ktoś pilnujący czegoś lub kogoś
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Przez użyte w rozporządzeniu określeniedozorca domurozumie się osoby, które na podstawie umowy z zarządcą nieruchomości bądź na podstawie stosunku pracy zobowiązane do bezpośredniego utrzymywania porządku i czystości na terenie nieruchomości.[1]
(1.2) Poszukujemy dozorcy do szkoły na pół etatu. Zatrudnienie od zaraz.[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) dozorca domu
(1.2) dozorca parkingu
synonimy:
(1.1) gospodarz domu, stróż, konsjerż; pot. cieć
(1.2) stróż; pot. cieć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.2) parkingowy, placowy
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dozorcostwo n, dozorcówka ż, dozorowiec m
forma żeńska dozorczyni
czas. dozorować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
źródła:
  1. fragment obowiązującego w PRL rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej
  2. fragment ogłoszenia o pracy

dozorca (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) dozorca
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dozor m
forma żeńska dozorkyňa ż
przym. dozorcovský
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Słowacki - Zawody
źródła: