dostateczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dostateczny (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) występujący w wystarczającym stopniu

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) urz. eduk. nota szkolna za wystarczające acz nie wyróżniające się opanowanie materiału czy pokazane zdolności
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Nie jest to dostateczny powód.
(2.1) Skala ocen w polskich szkołach ma 6 stopni: niedostateczny, dopuszczający, dostateczny, dobry, bardzo dobry, celujący.
składnia:
kolokacje:
(2.1) dostateczny minusdostateczny plus
synonimy:
(1.1) do przyjęcia, wystarczający, zadowalający, znośny
(2.1) ocena dostateczna, stopień dostateczny, trója, trójka, symbol. 3, gw. uczn. docha
antonimy:
(1.1) niedostateczny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przysł. dostatecznie, niedostatecznie
rzecz. dostateczność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(2.1) zobacz też: celującybardzo dobrydobrydostatecznydopuszczającyniedostateczny
tłumaczenia:
źródła: