doceniać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

doceniać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[dɔˈʦ̑ɛ̃ɲäʨ̑], AS[docńäć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. docenić)

(1.1) dostrzegać wartość kogoś lub czegoś; cenić coś wysoko

czasownik zwrotny niedokonany doceniać się (dk. docenić się)

(2.1) dostrzegać wartość własnych czynów, słów lub wyglądu
(2.2) dostrzegać wzajemnie wartość czynów, słów lub wyglądu z drugą osobą
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Jej praca nie została należycie doceniona.
(1.1) Piosenkarka nigdy nie doceniała muzyków ze swojego własnego bandu.
(2.1) Myślę, że nie doceniasz się i masz problemy z samoakceptacją.
(2.2) Dojrzali małżonkowie doceniają się i lubią spędzać razem czas.
składnia:
(1.1) doceniać + B.nie doceniać + D.
kolokacje:
(1.1) doceniać czyjś wysiłek
(2.2) doceniać się nawzajem / wzajemnie
synonimy:
(1.1) chwalić
antonimy:
(1.1) gardzić, ignorować
hiperonimy:
(2.1) oceniać się
(2.2) oceniać się
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cena ż, docenianie n, docenienie n
czas. docenić dk.
przysł. cenowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. cenić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: