czyn
Wygląd
czyn (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czyn czyny dopełniacz czynu czynów celownik czynowi czynom biernik czyn czyny narzędnik czynem czynami miejscownik czynie czynach wołacz czynie czyny
- przykłady:
- (1.1) Każda osoba, która dopuści się czynu okrucieństwa na zwierzęciu jest winna przestępstwa.
- składnia:
- (1.1) czyn D.
- synonimy:
- (1.1) uczynek
- antonimy:
- (1.1) marazm, bezczynność, zaniechanie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- czyn społeczny • w czynie społecznym
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) act, deed
- arabski: (1.1) عمل
- białoruski: (1.1) учынак m, дзеянне n, чын m
- dolnołużycki: (1.1) statk m
- duński: (1.1) akt w, aktion w, handling w
- esperanto: (1.1) ago
- francuski: (1.1) acte, action, fait
- hiszpański: (1.1) acto m
- niemiecki: (1.1) Tat ż
- rosyjski: (1.1) действие n
- sanskryt: (1.1) कृत
- szwedzki: (1.1) handling w, dåd n
- ukraiński: (1.1) дія ż, чин m
- wilamowski: (1.1) tȳt ż
- źródła: