cenić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cenić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʦ̑ɛ̃ɲiʨ̑], AS[cńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) uznawać walory kogoś/czegoś
odmiana:
(1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Urodzeni pod znakiem Panny cenią uporządkowany sposób życia.
(1.1) Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie. / Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, / Kto cię stracił.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) poważać, szanować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. oceniać, przeceniać
rzecz. cena ż, cennik mrz, cenienie n
przym. cenny, cenowy
przysł. cenowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *cěniti[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Hasło „cenić” w: SJP.pl.
  1. Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz, Inwokacja
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.