Przejdź do zawartości

chwalić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

chwalić (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˈxfalʲiʨ̑], AS[χfalʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.post. utr. dźw. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) mówić lub pisać o czymś lub o kimś dobrze
(1.2) przest. czcić, wielbić

czasownik zwrotny niedokonany chwalić sobie

(2.1) być z czegoś zadowolonym

czasownik zwrotny niedokonany chwalić się

(3.1) podkreślać swoje osiągnięcia, zasługi, lub mówić z dumą o posiadanych przedmiotach
odmiana:
(1) koniugacja VIa
(2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Nie chwal jej zbyt często, bo popadnie w samozachwyt.
(1.2) Grajmy Panu na harfie, grajmy Panu na cytrze, chwalmy śpiewem i tańcem cuda te fantastyczne.[1]
(2.1) Babcia chwali sobie nowy aparat słuchowy.
(3.1) Michał chwali się swoim nowym komputerem.
składnia:
(1.1) chwalić kogoś (B.) za coś (B.)
(1.2) chwalić + B.
(2.1) chwalić sobie + M.
(3.1) chwalić się + N.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) doceniać
(1.2) czcić, gloryfikować, sławić, wielbić, uwielbiać, oddawać cześć
(2.1) zachwalać
(3.1) afiszować się, chełpić się, chlubić się, chodzić jak paw, popisywać się, przechwalać się, wychwalać się, zadzierać nosa; pot. kręcić kuprem
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chwalstwo n, chwalenie n, chwała ż, pochwała ż
czas. pochwalić, zachwalać, przechwalać, wychwalać
przym. chwalebny, chwalny
związki frazeologiczne:
cudze chwalicie, swego nie znaciekażda pliszka swój ogonek chwalinie chwal dnia przed zachodem słońca
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. A. Osiecka: Grajmy Panu