dobrota
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
dobrota (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik dobrota dopełniacz dobroty celownik dobrocie biernik dobrotę narzędnik dobrotą miejscownik dobrocie wołacz dobroto
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) dobroć, dobrotliwość
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dobro n, dobroć ż
- czas. przedobrzyć dk.
- przysł. dobrze, niedobrze
- przym. dobry, dobrotliwy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ J.A. Morsztyn, Pokuta w Quartannie (1678)
- ↑
Hasło dobrota w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. 1, s. 444, Warszawa, Drukarnia XX. Piiarów, 1807-1814.
- ↑ Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. 2, s. 169, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969.
- ↑ Stanisław Bąk, Maria Renata Mayenowa, Franciszek Pepłowski i in., Słownik polszczyzny XVI wieku, t. 5, s. 119-120, PAN, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1966–.
dobrota (język chorwacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) dobroć
- przykłady:
- (1.1)
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w papierowych słownikach. Jeśli znasz chorwacki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
dobrota (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) dobroć
- przykłady:
- (1.1)
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
