dobrotliwy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dobrotliwy (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌdɔbrɔˈtlʲivɨ], AS[dobrotlʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) ktoś odznaczający się dobrocią i łagodnością[1]
(1.2) coś przyjemnego, przynoszący ulgę[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Święty mikołaj to taki dobrotliwy staruszek przynoszący dzieciom prezenty.
(1.2) Finowie już dawno temu zauważyli dobrotliwy wpływ sauny na nasze zdrowie i samopoczucie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dobroduszny, łagodny
(1.2) kojący, dobroczynny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dobry mrz, dobroć ż, dobrota ż, dobrotliwość ż
przysł. dobrotliwie
przym. dobry
wykrz. dobry
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dobrotliwy” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.