dobrotliwość
dobrotliwość (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co dobrotliwe; cecha tych, którzy są dobrotliwi
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dobrotliwość dobrotliwości dopełniacz dobrotliwości dobrotliwości celownik dobrotliwości dobrotliwościom biernik dobrotliwość dobrotliwości narzędnik dobrotliwością dobrotliwościami miejscownik dobrotliwości dobrotliwościach wołacz dobrotliwości dobrotliwości
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) dobrotliwość + D.
- kolokacje:
- (1.1) dobrotliwość charakteru • korzystać z czyjejś dobrotliwości • nadużywać czyjejś dobrotliwości
- synonimy:
- (1.1) dobroduszność, dobroć, anielskość
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) łagodność
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. dobrotliwy
- przysł. dobrotliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. dobrotliwy + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[2], Uniwersalny słownik języka polskiego[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- kaszubski: (1.1) dobrotlëwòsc ż, dobrotlëwòta ż
- źródła:
- ↑
Hasło „dobrotliwość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „dobrotliwość” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
