cierpliwość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cierpliwość (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ʨ̑ɛrˈplʲivɔɕʨ̑], AS[ćerplʹivość], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdolność spokojnego, długotrwałego znoszenia rzeczy przykrych
(1.2) zdolność spokojnego wyczekiwania na coś lub dążenia do czegoś
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Urodzeni pod znakiem Byka odznaczają się cierpliwością.
(1.2) Stał w ostrych promieniach słońca patrząc z niezmierną cierpliwością i powtarzając, że matka jego jest umierająca[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) tracić / stracić cierpliwość
(1.2) nadużywać / nadużyć czyjejś cierpliwości
synonimy:
(1.1) opanowanie
(1.2) wytrwałość
antonimy:
(1.1-2) niecierpliwość
hiperonimy:
(1.1) spokój, wytrwałość
(1.2) zdolność
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. cierpliwy
przysł. cierpliwie
związki frazeologiczne:
mieć anielską cierpliwośćuzbroić się w cierpliwośćprzysłowia: cierpliwość i mury przebijacierpliwość przynosi róże
etymologia:
pol. cierpliwy + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Graham Greene, „Moc i chwała” (tłum. Bolesław Taborski)