brudzić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

brudzić (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. pobrudzić a. ubrudzić)

(1.1) czynić brudnym, pokrywać brudem
odmiana:
(1.1) [1] koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) plamić, zanieczyszczać, walać, paskudzić, daw. brukać, daw. kalać, pot. tytłać, pot. babrać, ślabrać, ciorać
antonimy:
(1.1) czyścić, oczyszczać
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) pot. paćkać
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. brud m, brudas mos, brudaska ż, zabrudzenie n, brudzenie n
czas. pobrudzić dk., ubrudzić dk., wybrudzić dk., nabrudzić dk.
przym. brudny
przysł. brudno
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.