tendencja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tendencja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[tɛ̃nˈdɛ̃nʦ̑ʲja], AS[tẽndncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) skłonność do czegoś[1]
(1.2) trend, moda
(1.3) stat. trend, jednostajność wzrostu lub spadku
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) On ma tendencję do wygłaszania długich tyrad.
składnia:
kolokacje:
(1.3) tendencja zwyżkowa / spadkowa
synonimy:
(1.1) dążność, inklinacja, skłonność[2]
(1.2) kierunek, pot. moda, trend[2]
(1.3) trend
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tendencyjność ż
przym. tendencyjny
przysł. tendencyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: