awanturnica

awanturnica (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta skłonna do kłótni, awantur, często awanturująca się

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	awanturnica	awanturnice
dopełniacz	awanturnicy	awanturnic
celownik	awanturnicy	awanturnicom
biernik	awanturnicę	awanturnice
narzędnik	awanturnicą	awanturnicami
miejscownik	awanturnicy	awanturnicach
wołacz	awanturnico	awanturnice

przykłady:

(1.1) Ile razy ci mówiłam, żebyś nie wpuszczał tu tej awanturnicy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reg. śl. bizantyja

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kobieta

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. awantura ż, awanturka ż, awanturnictwo n, awanturniczość ż, awanturzenie n

forma męska awanturnik m

czas. awanturować się

przym. awanturniczy

przysł. awanturniczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. awanturnik + -ca < pol. awantura + -nik < franc. aventure → przygoda

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: awanturnik

• białoruski: (1.1) скандалістка ż
• francuski: (1.1) aventurière ż

źródła: