awanturować się

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

awanturować się (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌavãntuˈrɔvaʨ̑‿ɕɛ], AS[avãnturovać‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.denazal.zestr. akc.akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik zwrotny

(1.1) wszczynać awanturę, kłócić się z kimś
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Na kolegiach czasem krzyczał, rzucał krzesłami, awanturował się[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) sprzeczać się, robić sceny, szukać przygód
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. awantura ż, awanturka ż, awanturnik m, awanturnica ż
przym. awanturniczy
przysł. awanturniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Marcin Wojciechowski, Pomarańczowy majdan, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.