absurdalność

absurdalność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest absurdalne, niedorzeczność

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	absurdalność
dopełniacz	absurdalności
celownik	absurdalności
biernik	absurdalność
narzędnik	absurdalnością
miejscownik	absurdalności
wołacz	absurdalności

przykłady:

(1.1) Ubawiła mnie absurdalność tej sytuacji.

(1.1) Dzisiaj, kiedy już spokojniej patrzał na to, co było przed rokiem, mógł trzeźwo ocenić całą absurdalność ówczesnego postanowienia.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bezsensowność, bezsens, nonsens

antonimy:

(1.1) logiczność, sensowność

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. absurd m, absurdalizowanie n

przym. absurdalny

przysł. absurdalnie

czas. absurdalizować

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. absurdalny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) absurdity, ridiculousness
• białoruski: (1.1) абсурднасць ż
• bułgarski: (1.1) абсурдност ż
• czeski: (1.1) absurdnost ż
• esperanto: (1.1) absurdeco
• estoński: (1.1) mõttetus
• francuski: (1.1) absurdité ż
• interlingua: (1.1) absurditate
• karpatorusiński: (1.1) абсурдность ż
• niemiecki: (1.1) Absurdität ż
• norweski (bokmål): (1.1) absurditet m
• rosyjski: (1.1) абсурдность ż
• słowacki: (1.1) absurdnosť ż
• słoweński: (1.1) absurdnost ż
• szwedzki: (1.1) absurditet w
• ukraiński: (1.1) абсурдність ż, нісенітність ż, безглуздість ż
• włoski: (1.1) assurdità ż

źródła: