absolwent

absolwent (język polski)[edytuj]

wymowa:: IPA: [apˈsɔlvɛ̃nt], AS: [apsolvẽnt], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal., ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która ukończyła szkołę, uczelnię, kurs; zob. też absolwent (osoba) w Wikipedii

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	absolwent	absolwenci
dopełniacz	absolwenta	absolwentów
celownik	absolwentowi	absolwentom
biernik	absolwenta	absolwentów
narzędnik	absolwentem	absolwentami
miejscownik	absolwencie	absolwentach
wołacz	absolwencie	absolwenci

przykłady:: (1.1) Jan jest już absolwentem.

składnia:: (1.1) absolwent + D.

kolokacje:: (1.1) absolwent uniwersytetu / politechniki / uczelni / akademii / liceum / technikum • absolwent filologii / polonistyki / pedagogiki / socjologii • tegoroczny / ubiegłoroczny absolwent • zostać absolwentem

synonimy:: (1.1) wychowanek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:: (1.1) abiturient

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. absolucja ż, absolut mos/mrz, absolutność ż, absolutorium n, absolutysta mos, absolutystka ż, absolutyzacja ż, absolutyzm mrz, absolutyzowanie n, absolwenckość ż, absolwowanie n, zabsolutyzowanie n

forma żeńska absolwentka ż

czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.

przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki

przysł. absolutnie

związki frazeologiczne:

etymologia:: niem. Absolvent < niem. absolvieren^[1] + niem. -ent wg niem. Student^[2] < łac. absolvens^[3] < łac. absolvo → doprowadzić do końca; rozwiązywać, uwolnić < łac. ab + solvo → od- + rozwiązać, uwolnić

uwagi:: por. abiturient; (1.1) Za błędne uznaje się zrównywanie ze sobą słów absolwent oraz abiturient. Pierwszy z nich jest osobą, która ukończyła jakiś etap nauki formalnej w dowolnej formie (szkoła, uczelnia, studia lub kurs). Natomiast abiturient to ściśle absolwent szkoły średniej i to konkretnie takiej, której ukończenie pozwala przystąpić do matury (np. liceum, technikum lub branżowa szkoła I stopnia)^[4]. Wobec tego każdy abiturient jest absolwentem, ale nie każdy absolwent jest abiturientem.

tłumaczenia:

angielski: (1.1) graduate
arabski: (1.1) خريج
białoruski: (1.1) выпускнік m
bułgarski: (1.1) абсолвент m
duński: (1.1) dimittend w
esperanto: (1.1) diplomito, laŭreato, diplomiĝinto
hiszpański: (1.1) graduado m, titulado m, alumno m (que finaliza una etapa de enseñanza)
jidysz: (1.1) אַבסאָלווענט m (absolwent)
kaszubski: (1.1) òbstójnik, absolwent
litewski: (1.1) absolventas m
łotewski: (1.1) absolvents m
niemiecki: (1.1) Absolvent m, Schulabgänger m
nowogrecki: (1.1) απόφοιτος m, τελειόφοιτος m
rosyjski: (1.1) выпускник m
słowacki: (1.1) absolvent m
ukraiński: (1.1) випускни́к m
węgierski: (1.1) végzős
włoski: (1.1) (szkoły) licenziato m, diplomato m; (uczelni) laureato m

źródła:

↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 23.
↑ Mirosław Bańko, Lidia Drabik, Lidia Wiśniakowska, Słownik spolszczeń i zapożyczeń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-15121-8.
↑ Elżbieta Maria Minczakiewicz, Losy absolwentów gimnazjów integracyjnych w świetle wypowiedzi młodzieży z diagnozą wielopostaciowej niepełnosprawności i opinii rodziców, „Człowiek – Niepełnosprawność – Społeczeństwo” nr 1/2006, s. 113.
↑ Hasło „absolwent” w: Ewa Rudnicka, Marek Zboralski, Praktycznie najlepszy słownik błędów językowych. Słowa, zdania, wyrażenia (tworzenie i stosowanie), Agencja NOMEN, Poznań 2020, ISBN 978-83-959212-0-9, s. 13.

absolwent (język kaszubski)[edytuj]

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) absolwent

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:: (1.1) òbstójnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

[1] Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 23.

[2] Mirosław Bańko, Lidia Drabik, Lidia Wiśniakowska, Słownik spolszczeń i zapożyczeń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-15121-8.

[3] Elżbieta Maria Minczakiewicz, Losy absolwentów gimnazjów integracyjnych w świetle wypowiedzi młodzieży z diagnozą wielopostaciowej niepełnosprawności i opinii rodziców, „Człowiek – Niepełnosprawność – Społeczeństwo” nr 1/2006, s. 113.

[Rudnicka2020-4] Hasło „absolwent” w: Ewa Rudnicka, Marek Zboralski, Praktycznie najlepszy słownik błędów językowych. Słowa, zdania, wyrażenia (tworzenie i stosowanie), Agencja NOMEN, Poznań 2020, ISBN 978-83-959212-0-9, s. 13.

[1]

[2]

[3]

[4]