absolucja
absolucja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌapsɔˈluʦ̑ʲja], AS: [apsolucʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.,
- podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•so•lu•cja[1]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rel. rozgrzeszenie, zdjęcie klątwy kościelnej, odpuszczenie grzechów; zob. też absolucja w Wikipedii
- (1.2) przest. uwolnienie, wyrok sądowy uwalniający oskarżonego
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik absolucja absolucje dopełniacz absolucji absolucji / przest. absolucyj[2] celownik absolucji absolucjom biernik absolucję absolucje narzędnik absolucją absolucjami miejscownik absolucji absolucjach wołacz absolucjo absolucje
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) absolucja kapłańska / papieska • absolucja zbiorowa • dawać absolucję • udzielać absolucji • uzyskać absolucję
- (1.2) uzyskać absolucję
- synonimy:
- (1.1) rozgrzeszenie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. absolut mos/mrz, absolutność ż, absolutorium n, absolutysta mos, absolutystka ż, absolutyzacja ż, absolutyzm mrz, absolutyzowanie n, absolwenckość ż, absolwent mos, absolwentka ż, absolwowanie n, zabsolutyzowanie n
- czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
- przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
- przysł. absolutnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. absolutio → uniewinnienie, uwolnienie od czegoś[3][4]
- źródłosłów dla ros. абсолюция[5]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) absolution; (1.2) absolution
- baskijski: (1.1) absoluzio; (1.2) absoluzio
- białoruski: (1.1) адпушчэнне грахоў n
- duński: (1.1) absolution w
- esperanto: (1.1) absolvo, pekliberigo; (1.2) malkondamno
- hiszpański: (1.1) absolución ż; (1.2) absolución ż
- kaszubski: (1.1) òdpùscënk m, przebôczënk m, rozgrzeszënk m, òdpùscenié n, przebôczenié n, rozgrzeszenié n
- łaciński: (1.1) absolutio
- niemiecki: (1.1) Absolution ż
- rosyjski: (1.1) абсолюция ż; (1.2) абсолюция ż
- słowacki: (1.1) absolúcia ż; (1.2) absolúcia ż
- ukraiński: (1.1) абсолю́ція ż, відпу́щення гріхі́в n; (1.2) абсолю́ція ż, зняття́ обвинува́чення n, ви́правдання n
- włoski: (1.1) assoluzione ż; (1.2) assoluzione ż
- źródła:
- ↑ Hasło „absolucja” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 3.
- ↑
Hasło „absolucja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Mirosław Bańko, Lidia Drabik, Lidia Wiśniakowska, Słownik spolszczeń i zapożyczeń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-15121-8.
- ↑
Hasło „absolucja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Wiesław Witkowski, Nowy słownik zapożyczeń polskich w języku rosyjskim, Universitas, Kraków 2006, ISBN 83-242-0736-8, s. 1.
