Wikisłownik:Szablon hasła/1.1/prawda

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

prawda (język polski)

wymowa:
IPA[ˈpravda] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) treść zgodna z rzeczywistością

wykrzyknik...

(2.1) ...sygnalizujący, że mówiący zgadza się z tym, co ktoś powiedział

część spójnika...

(3.1) co prawda..., ale/jednak/lecz..., informującego, że treść jednego ze zdań jest niezgodna z tym, co można wywnioskować z treści drugiego
odmiana:
(1.1) lp prawd|a, ~y, ~zie, ~ę, ~ą, ~zie, ~o; lm ~y, ~, ~om, ~y, ~ami, ~ach, ~y
przykłady:
(1.1) Mówi, że widział go w tej restauracji, ale nie wiem, czy to prawda.
(2.1) Ona to zrobiła! - Prawda! Sam to widziałem!
(3.1) Można, co prawda wątpić w prawdziwość twojej teorii, jednak dla pewnych skrajnych przypadków może być ona słuszna.
składnia:
kolokacje:
(1.1) mówić prawdę, szczera prawda, zgodny z prawdą, ustalać / odkrywać prawdę
synonimy:
(1.1) zgodność
antonimy:
(1.1) kłamstwo
wyrazy pokrewne:
przym. prawdziwy, prawdomówny, prawdopodobny, przysł. prawdziwie, rzecz. prawdziwość, prawdopodobieństwo, prawdziwek, wprawdzie, zaprawdę
związki frazeologiczne:
cała prawda, gorzka prawda, Bogiem a prawdą, mijać się z prawdą, mówić komuś całą prawdę, naga prawda, naginać prawdę, po prawdzie, prawda absolutna, prawda leży pośrodku, spojrzeć prawdzie w oczy, stara prawda, święta prawda, zgodnie z prawdą, ziarno prawdy, przysłowia: prawda w oczy kole
etymologia:
prasł. *pravьda < prasł. *pravъ + *-ьda[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik etymologiczny języka polskiego, W. Boryś, s. 480, 2006